| Formy dzierżawcze |
| Formy dzierżawcze zastępują konstrukcję de + imię osoby albo nazwę rzeczy. Ta konstrukcja w języku hiszpańskim wskazuje do kogo należy wspomniana rzecz.W językach fleksyjnych (łacina, rosyjski, polski…) na właściciela danej rzeczy wskazuje morfem w dopełniaczu przy nazwie właściciela wspomnianego przedmiotu. Porównaj: |
| |
Hiszpański |
Polski |
| Zdanie z rzeczownikiem |
El libro de Beata |
Książka Beaty |
| Zdanie z formą dzierżawczą |
Su libro. |
Jej Książka. |
|
| Nie jest łatwo określić do jakiej części zdania należą formy dzierżawcze. Niektóre formy dzierżawcze są przymiotnikami, inne zaś zaimkami. Zaimkami dzierżawczymi będziemy nazywać takie formy dzierżawcze, które w zdaniu nie tylko określają rzeczowniki, mówiąc do kogo należy wspomniany przedmiot, ale również zastępują nazwę właściciela; a przymiotnikami dzierżawczymi będziemy nazywać takie formy, które nie zastępują nazwy posiadanej rzeczy. Formy dzierżawcze mogą występować przed lub po rzeczowniku określającym posiadaną rzecz.Biorąc pod uwagę miejsce formy dzierżawczej w zdaniu: przed lub po rzeczowniku określającym posiadaną rzecz, formy dzierżawcze w języku hiszpańskim są następujące: |
| |
Pierwsza osoba |
Druga osoba |
Trzecia osoba |
| |
|
Przymiotnik |
Zaimek |
Przymiotnik |
Zaimek |
Przymiotnik |
Zaimek |
| Jeden właściciel |
poj. |
męski |
mój |
mi |
mój |
mío |
twój |
tu |
twój |
tuyo |
jego |
su |
jego |
suyo |
| żeński |
moja |
mía |
twoja |
tuya |
jej |
suya |
| mn. |
męski |
moje |
mis |
moje |
míos |
twoje |
tus |
twoje |
tuyos |
ich |
sus |
ich |
suyos |
| żeński |
moje |
mías |
twoje |
tuyas |
ich |
suyas |
| Wielu właścicieli |
poj. |
męski |
nasze |
nuestro |
wasze |
vuestro |
ich |
su |
ich |
suyo |
| żeński |
nasze |
nuestra |
wasze |
vuestra |
jej |
suya |
| mn. |
męski |
nasze |
nuestros |
wasze |
vuestros |
jego |
sus |
jego |
suyos |
| żeński |
nasze |
nuestras |
wasze |
vuestras |
ich |
suyas |
|
Zauważ, że zaimki dzierżawcze występują zawsze po rzeczowniku.Poza określeniem osoby gramatycznej, do której należy wspomniany przedmiot, formy dzierżawcze w języku hiszpańskim wskazują również na liczbę posiadanych przedmiotów, ale odniesienie do rodzaju właściciela występuje tylko w liczbie mnogiej. Jest to zasadnicza różnica form dzierżawczych w języku hiszpańskim i języku polskim.
Porównaj: |
| |
Hiszpański |
Polski |
| Tylko jeden właściciel |
Mi libro. |
Moja książka. |
| Mi mesa |
Mój stół |
| Wielu właścicieli |
Nuestro libro |
Nasza książka. |
| Nuestra mesa |
Nasz stół |
|
 |
