Pretérito imperfecto wyraża czynność, która miała miejsce w przeszłości, ale która może być otwarta i skierowana zarówno do przeszłości jak i do przyszłości. Ta cecha otwarcia i braku ograniczenia czasowego jest cechą, która najbardziej go charakteryzuje i upodabnia do czasu teraźniejszego ponieważ ma na osi z przeszłości te same użycia, które czas teraźniejszy na swojej własnej i również różnica charakterystyczna zamknięta i ograniczona w czasie indefinido. Wyrażone graficznie moglibyśmy ukazać w ten sposób:
Podstawowe użycia pretérito imperfecto są dwa: 1) Czynność zwyczajna i powtarzająca się w przeszłości (to użycie jest najbardziej powszechne czasu pretérito imperfecto w języku hiszpańskim). W tym przypadku wyrażenia czasowe, które wyrażają codzienny czyn to: wówczas, wszystkie dni, normalnie, latem itp. W tym kontekście pretérito imperfecto można zastąpić czasownikiem ułomnym mieć zwyczaj, który przyjmuje tylko czas teraźniejszy i pretérito imperfecto przez bycie wyspecjalizowanym w wyrażeniu codzienności. Jest to konstrukcja podobna do angielskiej ‘used to’:
En invierno viajaban mucho. Spacerowali dużo zimą. Mieli zwyczaj spacerować dużo zimą.
2) Czynność w rozwoju, procesie lub postępie. Normalnie, kontekst określa jeśli czynność jest codzienna lub w procesie:
La vio cuando cruzaba la calle. Zobaczył ją kiedy przechodziła przez ulicę.
Cuando estaba en quinto grado recibió una beca. Kiedy była w piątej klasie otrzymała stypendium.