1. tr. Rectificar, enmendar los errores o defectos de alguien o algo:
corregir la sintaxis de un texto. También prnl.:
se ha corregido en su forma de hablar.
2. Advertir, amonestar, reprender:
debes corregir más a tu hijo.
3. Repasar y evaluar un profesor los ejercicios y exámenes de sus estudiantes.
♦ Irreg. Se conj. como elegir. |
modales› to improve, mend;
‹examen/prueba› to correct;
(puntuar) to grade (AmE), to mark (BrE)
corregirse verbo pronominal
a. (en el comportamiento) to change o mend one's ways
b. (refl) (al hablar) to correct oneself;
un defecto físico que se corrige solo a defect which corrects itself |
poprawiać, poprawić, karać, ukarać, karcić, korygować, skorygować, nanosić poprawki, nanieść poprawki, prostować, sprostować |